Mandolin nedir? Kısaca türleri ve özellikleri

Düz sırtlı mandolin

Mandolin lut ailesinden ikişer ikişer aynı değerde dört çift telli (toplam 8 telli), ses düzeni kemanınkine eşit olan, şişkin karınlı, kısa saplı bir çalgı türüdür.

18. ve 19. yüzyıllarda ilk Napoli'de çift telli olarak geliştirilmiş bir enstrümandır. Birçok mandolin türünden sadece üç tanesi yaygındır: Yuvarlak sırtlı mandolin, üstü oyulmuş mandolin ve düz sırtlı mandolin. Her mandolin türü benzersiz bir sese sahiptir ve her biri belirli bir müzik türüyle ilişkilendirilmiştir. Üstü oyulmuş mandolinler çoğunlukla geleneksel country müzik türlerinde kullanılırken, düz sırtlı mandolinler İngiliz, İrlanda ve Brezilya halk müziklerinde kullanılmıştır. Yuvarlak sırtlı Napoliten mandolinler ise Avrupa klasik ve geleneksel müziklerinde belirgin bir yer etmiştir ve Napoliten mandolinler daha çok yaygındır.

Lavtalar ailesiyle uzaktan akraba olan bir çalgıdır. Tonoz şeklindeki kambur kasası ile ün yapmıştır. Metalik telleri tablanın alt uç kısmına bağlanmış ve teller bir köprü ile yükseltilmiştir. Kitaraya benzer düz bir başı vardır. Bu tür mandolinler 4 çift sıra tel taşır ve akordu keman gibi yapılır: G/G-d/d-a/a-e/e. Ve mızrap ile çalınır.

Büyüklerine ve lavtaya benzeyenlerine "Mandole" denir. Mandolin, mandole'ye göre bir oktavlık tiz ses verir. Daha çok Batı müziğinde telli sazlar arasında kullanılır.