Deney nedir? Deneycilik ne demektir? Anlamı

Deney

1. (fizik, kimya) Bilimsel araştırmada gözlem ve varsayımlara dayanarak gözlenen olayları, benzerlerini ya da doğada gözlenmemiş olanları, özgül yöntemlerle laboratuvarda, açık alanda ya da herhangi bir yerde yapma ve böylece bilimsel bir gerçeği kanıtlama ya da gösterme işi. Foucault, sarkaç deneyiyle dünyanın döndüğünü kanıtladı.
2. Doğrudan doğruya günlük yaşantı ve algılamayla edinilen bilgi, tecrübe.
3. (felsefe) Bir doğrunun olgular araştırmasıyla kanıtlanması. Deneyle gözlemin başka başka yöntemler olduğunu ilkin Fransız hekimi Claude Bernard göstermiştir.

• Deney önermeleri: (felsefe) Kurgusal olarak türetilememiş olan, deneye dayanan önermeler.
• Deney tüpü: (kimya)
  1. Az miktarda maddeyle deneme yapmak için kullanılan, ateşe dayanıklı saydam camdan yapılmış tüp.
  2. Gazların toplanmasına ve üzerinde çeşitli denemelerin yapılmasına yarayan, bir ucu kapalı, bazen dereceli cam boru.
• Deney yargıları: (felsefe)
  1. Deneye dayanan yargılar.
  2. (Kant'a göre) Yalnızca öznel geçerliliği olan duygusal yargılardan ayrı olarak, nesnel geçerliliği olan deneysel yargılar.
• Deneycilik: (felsefe) Aksiyomların ya da doğuştan fikirlerin varlığını yadsıyarak bilginin yalnızca deneyden elde edildiğini savunan öğreti, ampirizm.